مرفه زندگی کردن از نظر فرهنگ تشیع اولا و بالذات هیج مشکلی ندارد بلکه ممدوح است اما ثانیا و بالعرض اشکال دارد و مذموم است 

بر خلاف فرهنگ غالب هندوستان که در آن گدایی و تارک دنیا بودن حالت شریفی است رهبانیت در اسلام ممنوع است و دستور داده اند که مومن باید بهترین منزل و وسیله حمل و نقل را داشته باشد

لذا در حالت عادی نه تنها پولدار شدن و پولدار ماندن و پولدار زیستن بد نیست بلکه تمام تلاش تشیع برای پولدار ماندن و قدرتمند ماندن شیعه است و اگر کسی به موجب کم کاری در کسب یا زیاده روی در خرج یا تصفیه نکردن مال بواسطه خمس واجب و زکات واجب و خروج چرک مال از دارایی اش به پولش برکت نبخشد مورد نکوهش تشیع قرار می گیرد که چرا وقتی می توانی به پولت برکت ببخشی این کار را نمی کنی ؟ و چرا مال پرانی می کنی ؟(برکت از برکه ای که آب در آن حفظ می شود می آید)  

خوب این از حالت عادی که اول انقلاب برادران شبه مارکسیست نگذاشتند این فرهنگ نهادینه شود و اول انقلاب پولدارها مجبور بودند به ساده پوشی و ساده زیستی که کار بسیار غلط و ریاکارانه ای است و اگر کسی شیک میپوشید یا سواری شیک سوار می شد انگ خوردن حق طبقه کارگر را بر روی پیشانی اش مشاهده می کرد حالا بیا و ثابت کن والله بالله من نه آقازاده ام نه حق کسی را خوردم فقط یه چیزی دارم که بقیه ندارند هنر پولدار ماندن (گذشته لایه های دوم و سوم قدرت در ایران را بررسی کنید به عرض بنده می رسید)

بگذریم که همین چپ های ضد امپریالیسم حالا برق مال دنیا کورشان کرده و از آن طرف بام افتاده اند و شده اند کاسه لیسم برای امپریالیسم و با یه بورس بازی یا قرارداد واردات یه شبه از زمین بلند میشن و تا هفت نسلشون می تونن توی خیابون فرشته و کامرانیه برج سازی کنند و با مازراتی و پورشه به ملت فخر بفروشند همان مردمی که قبلا توده بودند و برایشان یقه جر می دادند و بعضا عملیات مسلحانه انجام می دادند(که بعضا سالها در بخش بورسیه وزارت علوم یا در سازمان های دیگر انجام وظیفه می کردند )

خوب پس اولا و بالذات یعنی در حالت عادی بچه مایه دار بودن یه جورایی الزامی است

ولی اگر یک عنوان ثانوی بر روی این شخص بیاید مثلا کسی خودش را گم کند یعنی وزن پوله از وزن آدمه بیشتر باشد توصیه به ساده پوشی و ساده زیستی شده ایم چون عالبت بخیری انسان اصل اساسی در تشیع است و هیچ چیزی ولو مهم باشد اگر مانع عاقبت بخیری باشد باید حذف شود

یا اگر کسی پست سیاسی گرفت که در فرهنگ غربی رییس و در فرهنگ تشیع مسئول (یعنی کسی که از او بازخواست می شود که چه کردی و چه نکردی ؟ و یک جورایی وکیل و زیر دست مردم پابرهنه است نه آقابالاسر ملت ) نامیده می شود دیگر رفاه ممنوع است و باید زندگی اش در سطح کف جامعه باشد نه در حد سقف جامعه

لذا باید کسب درآمد ها را لغو کند و رتق و فتق امور غیر اقوام و آشنایانش بپردازد که طبیعتا از چشم فامیلش خواهد افتاد چون انتظارشان را برآورده نکرده است 

این عنوان ثانوی مسئولیت سیاسی در نظام شیعی باعث می شود پولدار شدن و پولدار ماندن و پولدار زیستن برای این شخص خاص مذموم باشد و هیچ ریاکاری ای هم لازم نیست چون واقعا دستور تشیع است و لازم الاجراء است تا مبادا فقیر از فقرش احساس خجالت کند

لذا اگر کسی پورشه نیم شاسی اش را که با پول جراحی چشم یا زیر میزی یا هر دو خریده بود وقتی وزیر شد باید پورشه را بفروشد و پراید بخرد و خانه اش را پایین شهر بیاورد و دست از زیر میزی گرفتن بردارد و پسر و همسرش را متقاعد کند که ایام طاقت فرسای مسئولیت شروع شده سعی کنید پابه پای من بیایید والا استعفا می دهم و به زندگی حرفه ای سی ساله ام ادامه می دهم ولی اینکه هم بخواهد به مردم خدمت کند و هم پورشه کاین اش را تبدیل به پراید نکند این دیگه میشه مصداق کسی که هم خدا را می خواهد هم خرما را 

که سالهای سال محال بود و حالا با تلاش و پیگیری آقایان ممکن شده

اونم چی ؟ مثل آب خوردن

اونم کی ؟ تو روز روشن

اونم چطور ؟ با قیافه حق به جانب 

خوب خداییه 

 نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در پنج شنبه 96/5/5 و ساعت 6:45 عصر | نظرات دیگران()