بی عینک
نقد فلسفی وقرآنی قصه بابات کو؟ از کتاب رفاقت به سبک تانک نوشته آقای داود امیریان
انسان به طور عادی دو نوع نفس دارد : نفس اماره و نفس لوامه
نفس اماره انسان را به بدی امر می کند و نفس لوامه وقتی شروع به سرزنش انسان می کند که انسان خلافی مرتکب شود در کریمه هم بیان شده است که" ان النفس لامارة بالسوء الا ما رحم ربی "یعنی مطمئن باش که نفس حتما به همه بدیها امر میکند مگر کسی که پروردگار من به او رحم کند .
در روایت داریم که" اعدی عدوک نفسک التی بین جنبیک "با کشیک نفس و مبارزه دائمی انسان با نفس اماره اش انسان یک فاز بالاتر می رود و مصداق آیه یا ایتها النفس المطمئنه می شود لذا وارد فضای اطمینان و آرامش حقیقی می شود چون در همین حیات زمینی خود وارد بهشت و جرگه بندگانی می شود که خداوند این بهشت و بندگان را متعلق به خود می داند همانطور که مستحضر هستید بهشت چیزی ورای این حیات زمینی انسان نیست و انسان بهشتی همین الان در بهشت است هر چند تجلی کاملترش در عوالم بعدی است چون این عالم بیش از این ظرفیت حقیقت نمایی ندارد .
«قاسم »شخصیت اصلی قصه است که مصداق آیه ی یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی است .
او مرگ را که معمای لاینحل بشر است را به بازی گرفته است که این مطلب را هنگام شنیدن خبر فقدان پدرش بخوبی نشان میدهد که البته شبیه این گونه مواجهه با مرگ را قبلا در نوع خبر دادنش دیده بودیم ولی شک داشتیم که آیا موقع شنیدن خبر هم آرامش قلبی دارد یا نه ؟ که بعد معلوم شو پاسخ مثبت است.
منشا این شک این است که اغلب انسانها مطالبی را به دیگران می گویند که اگر همان مطالب به آنها گفته شود رو ترش می کنند که این روترش کردن با عدم مهارت خبر دهنده مضاعف هم می شود و این مطالب چیزهایی است که آقای داود امیریان که به تعبیر رهبر معظم انقلاب یک بسیجی به معنای واقعی کلمه است به خوبی از آنها در این قصه بهره برده است و شخصیتی را به عنوان خبر دهنده به قاسم قرار داده که فاقد مهارت خبردادن است.
این قصه جذاب قابلیت این را دارد که تبدیل به یک داستان نیمه بلند شود و فعلا فقط یک موقعیت نمایشی جذاب است.
والسلام علیکم و رحمة الله
نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در جمعه 95/11/1 و ساعت 8:22 عصر | نظرات دیگران()
