یه مرزبندی فوق العاده دقیق و حساب شده و جامع و مانع از استاد حسن رحیم پور ازغدی

البته در اینجا فقط قسمتی از آن آورده شده و کامل آن را می توانید در  http://www.hamandishi.com/More_news.asp?id=38429   بخوانید

.

.

.

بعد از قطعنامه، ما داشتیم برمی گشتیم. داخل اتوبوس یکی از رزمنده ها می گفت حزب اللهی ها 3 تیپ اند: سرخپوست و سفید پوست و سیاه پوست. سیاه پوستها ماییم که هشت سال در منطقه اصلاً تصور اینکه جنگ تمام می شود و ما زنده می مانیم، نداشتیم. سقف خانه ما تار عنکبوت می بست، یک نفر نبود تارعنکبوت ها را پاک کند. هربار می رفتم خانه دوباره بچه هایم من را نمی شناختند، خانمم از من رو می گرفت، دوباره باید عقد می خواندیم. چون دور بودیم. باید می نشستیم مثل اول ازدواج با هم آشنا می شدیم. الآن که جنگ تمام شده و داریم برمی گردیم، نمی دانم دارم کجا می روم و چه کار می کنم.

دسته دوم سرخپوست هستند. می گفت شماها طلبه اید، دانشجویید عقب جبهه زندگیتان را می کنید و درستان را می خوانید. موقع عملیات ها منطقه می آیید. اگر شهید شدید، بردید و اگر هم ماندید، دوباره سرکارتان برمی گردید.

می گفت یک عده حزب اللهی سفیدپوست هم داریم که اینها خط مقدمشان اهواز است. اینها دعای کمیل و نماز جمعه هایشان را مرتب شرکت می کنند. یقه شان را هم تا بالا می بندند. سه تا انگشتر عقیق هم دارند. مستحبات را هم رعایت می کنند ولی حاضر نیست اسلحه دستش بگیرد و برود استقبال شهادت. گفت حالا که باید برگردیم، بدبختی آن است که سرنوشت سیاه پوستها هم دست سفیدپوستها است. مسئول دیگری داشتیم از بچه های قدیمی جنگ که برادر 3-2 تا شهید بود. یکسال بعد از جنگ گفتند که در میدان تره بار یکی از شهرستانهاست. یک وانت قراضه خریده و سبزی و میوه حمل می کند که مخارج زندگیش بگذرد.

ما باید مراقب باشیم سرنوشت انقلاب دست سفیدپوستها نباید بیفتد، هرچه هم آدمهای خوبی باشند. در تبلیغات رسمی من نگرانم که سفیدپوستانه تبلیغ کنیم. آن حالت سیاه پوستی و اقلاً سرخ پوستی تبدیل شود به سفید پوستی. یعنی کسانی که درد انقلاب و جنگ ندارند، نه ترکش خوردند و نه شهید دادند و نه معنی بدبختی و گشنگی و در محاصره گیر افتادن و جنازه برادر به دوش کشیدن را می فهمند، نه دیدند که جلوی دیدگانش استخوان بشکند و سرها قطع شود و چشمها کور شوند، ولی صاحب انقلابند.

وقتی این جور رئیسها می خواهند برای افکار عمومی تصمیم بگیرند، مصیبت شروع می شود. کسانی که هزینه ای نپرداختند و نمی پردازند. نه اینکه قبلاً نپرداخته اند و بعداً می پردازند، بعداً هم اگر پیش بیاید، نمی پردازند. این همان تبدیل ارزش به کلیشه است. نمی گویم با سفیدپوستها باید درگیر شد ولی نباید زمام امور را به دست شان داد.

مردم می فهمند. نمی شود در آرامش بنشینی و به مردم دستور بدهی که باید ارزشی و انقلابی باشید. انبیا اینگونه عمل نمی کردند. بزرگترین و موفق ترین مبلیغین تاریخ انبیا هستند. امیرمؤمنان که به عنوان سمبل شجاعت و رزمندگی مطرح هستند، می فرمایند هروقت در جنگها فشار به ما زیاد می شد به قول بچه های جبهه هوا پس بود، پناه می بردیم به پیغمبر. پناهگاه ما پیغمبر بود. این حرف عجیبیست. امیرمؤمنان می فرمایند من چگونه شب بخوابم در جامعه ای که احتمال می دهم امشب در طرفی از این سرزمین یک خانواده گرسنه بخوابد. اینگونه می شود انقلاب را نگه داشت.

مردم حاضر نیستند بازیچه ما بشوند. اگر از من به عنوان مردم، فداکاری و حضور در صحنه می خواهی باید هزینه آن را بپردازی. من حاضر نیستم از خودم، بچه ام و جان و مال و آبرویم بگذرم برای اینکه تو به اینها برسی ولی اگر تو از آن می گذری، من هم می گذرم. در انقلاب و جنگ همینگونه بود. فرمانده لشکر ما همیشه جلوتر از همه بود. اگر می دید که خط در خطر بود، می دیدیم که فرمانده لشکر ما در کنار بچه ها بود.

.

.

.

 نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در سه شنبه 86/12/14 و ساعت 12:0 عصر | نظرات دیگران()

خبرگزاری فارس   14:15 - 13/12/86

    : صدها تن از یهودیان ساکن تل‌آویو در اعتراض به محاصره نوار غزه و جنایات رژیم صهیونیستی در این منطقه، در مقابل وزارت امنیت این رژیم تجمع کرده و شعارهای ضد آمریکا و ضد صهیونیستی سر دادند.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه خبری صهیونیستی پانوراما، تظاهرکنندگان که به دعوت حزب مارکسیست، جبهه دموکراتیک و برخی گروه‌ها و احزاب چپ‌گرا دست به این تجمع اعتراض‌آمیز زده بودند، با برافراشتن پرچم فلسطین و بیرق‌های سرخ‌رنگ، شعارهای ضد جنگ سر دادند.

بنا بر این گزارش، تظاهرکنندگان پلاکاردهایی برافراشتند که روی آنها نوشته شده بود: «بوش و اولمرت بر سر سیاست جنگ و محاصره با یکدیگر توافق کرده‌اند»، «بوش و اولمرت در دادگاه لاهه یکدیگر را ملاقات می‌کنند»، «ما یهودیان با اعراب دشمنی نداریم»، «قضیه جز با تشکیل دولت و به رسمیت شناختن هویت حل نخواهد شد» و «جنایات و محاصره محکوم است».
دبیرکل حزب مارکسیست، عضو دفتر سیاسی جبهه دموکراتیک، اعضای فراکسیون صلح و بسیاری از نویسندگان و تحلیل‌گران سیاسی نیز در این تظاهرات اعتراض‌آمیز حضور داشتند.

"داف هنین" عضو جبهه دموکراتیک در سخنانی در جمع تظاهرکنندگان تأکید کرد: «کابینه اولمرت از جنگ دوم لبنان درس نگرفته و سیاست خطرناکی را در پیش گرفته است.»

وی گفت: «اسرائیلی‌ها باید پیش از آنکه جنگ آینده رخ بدهد جلوی وقوع آن را بگیرند.»
کاتیب نافاع، از نویسندگان اسرائیلی نیز بر ضرورت تداوم مبارزه مشترک یهودیان و اعراب با رژیم صهیونیستی تأکید و حمایت خود را از مبارزه با "اشغالگران" در هر نقطه از جهان اعلام کرد.

تظاهرکنندگان در پایان این تجمع متعهد شدند که در هر گونه فعالیتی که در راستای مقابله با حمله به نوار غزه انجام می‌شود حضور یابند.

انتهای نقل قول/.        منبع :          http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8612130342

  ..........................................................................................

یه زمانی بود موبایل داشتن کلاس داشت چون هیشکی نداشت اما امروز دیگه بچه بازی شده و دیگه هر ننه قمری یه گوشی دستشه  و موبایل داشتن شده عین بی کلاسی .

شعار مرگ بر اسراییل هم قصه اش همینطوره . یه زمانی بود که هیشکی تو دنیا جرات نداشت این شعارو بده و فقط ایرانی های از جان گذشته جیگرشو داشتن که بگن اما امروز اینقدر اسراییل خاک بر سر ( بخوانید بدبخت )شده که دیگه تو خود اسراییل هم این شعارو میدن . دیگه این شعار بی کلاس شد ، دیگه نمیتونه عمق سلحشوری و خط شکنی ایرانی ها رو نشون بده  . نظرتون در مورد یه شعار جدید چیه ؟ البته زیاد جدی نگیرید .

 نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در دوشنبه 86/12/13 و ساعت 4:17 عصر | نظرات دیگران()